جامعه شناسی زبان در تبیین جایگاه اجتماعی زن در خطبه ۸۰ نهج البلاغه

زن در نهج البلاغه ترسیم طرحی یک بعدی از چهره کامل زن در قرآن است. فضای این طرح را جوّی آکنده از فتنه های زمانه و دسیسه های سیاسی در بر گرفته است. زنان در نهج البلاغه با عباراتی چون عقرب، شر، ناقص الایمان، ناقص الحظ و ناقص العقل وصف شده اند و متأسفانه اکثر شارحان نهج البلاغه نیز در جهت اثبات این مطلب بر آمده اند که زنان در مقام عبودیت، عروج و تکامل، دریافت های ذهنی و انتزاعات عقلی و... از مردان ناقص ترند. این جستار با روش فنی ـ تحلیلی مسئله نقصان ایمان، نقصان بهره و نقصان عقل زن که در خطبه 80 نهج البلاغه مطرح شده است را با رویکرد جامعه شناسی زبان بررسی می کند تا بینشی روشن نسبت به کلام علی(ع) از این منظر حاصل گردد.